Tagann an ráiteas “there’s nowt as queer as folk” chun cuimhne agus mé ag meabhrú ar an scannán *Lars and the Real Girl, *a bhí le feiceáil i bpictiúrlanna le gairid.

Sa scannán seo insítear scéal fir óig, Lars (Ryan Gosling), a bhfuil cónaí air i mbaile beag. Is duine é Lars a mbíonn faitíos uafásach air agus é i gcomhluadar – comhluadar ban ach go háirithe – agus mar gheall air seo, seachnaíonn sé gach saghas caidrimh. Labhraíonn comhghleacaí dá chuid leis lá amháin faoi mhainicíní sileacóin, ar a dtugtar Real Dolls, atá múnlaithe i bhfíorchruth mná. I ngan fhios d’aon duine, ordaíonn Lars ceann de na bábóga ar an idirlíon.

Nuair a chuireann Lars a pháirtí nua – Bianca – in aithne dá dheartháir agus dá dheirfiúr chéile agus iad ag ithe dinnéir i dteach s’acusan, síleann siad go bhfuil sé ag dul as a mheabhair go dtí go míníonn comhairleoir dóibh go bhfuil Lars ag déanamh iarrachta a chuid fadhbanna síceolaíocha a réiteach agus go bhfuil Bianca, a leannán sileacóin, ag cuidiú leis. Deir sé leo go dtiocfaidh sé chuige féin i ndeireadh báire má fhágann siad ar a chonlán féin é.

Cuirtear muintir na háite ar an eolas faoi chaidreamh Lars agus Bianca agus i ndiaidh dóibh an scéal a phlé déanann siad cinneadh go dtacóidh siad leis.

Éiríonn daoine chomh cleachta sin le Bianca a fheiceáil ar fud na háite go dtosaíonn siad ag caitheamh léi mar fhíorbhean – castar “chairde” uirthi agus faigheann sí tairiscintí poist chomh maith le háit ar bhord bainistíochta na scoile áitiúla.

Is mar gheall ar Bianca a éiríonn Lars lách le daoine agus a thosaíonn sé ag dul i ngleic lena chuid deacrachtaí. Dar ndóigh, cosúil le gach scannán maith, déanann Lars a chuid deacrachtaí a shárú sa deireadh – go díreach mar a dúirt a chomhairleoir go sáródh – agus bíonn gliondar ar chroí an lucht féachana. Ach cad é mar a bheadh sé dá dtarlódh a leithéid, i ndáiríre?

DavecatTá sé fíor go n-eascraíonn go leor scannán as eachtraí a tharla i saol fíordhaoine. Is díol spéise é, mar sin, go bhfuil fir ann, i ndáiríre, atá díreach cosúil le Lars – is é sin, tá siad níos mó ar a suaimhneas i gcaidreamh le “mná” ar nós Bianca, agus ní hé go mbaineann na caidrimh seo le gnéas amháin. Is amhlaidh atá sé i gcás Davecat, ar teicneoir saotharlainne é ó Detroit i Stáit Aontaithe Mheiriceá.

“Tá Sidore chomh fíor le bean ar bith domsa,” a deir sé faoina Real Doll agus é ag amharc go cionmhar ar mhainicín na gruaige duibhe atá ina suí in aice leis. “Tá mé cinnte go síleann daoine go bhfuil mé ar mire, ach mothaím normálta. Mar lánúin, tá muid – mé féin agus mo bhean atá déanta as sileacóin – i gcaidreamh atá níos sona agus níos sláintiúla ná go leor de na lánúnacha a bhfuil aithne agam orthu.”

D’íoc Davecat níos mó na £4,000 leis an chomhlacht Real Doll (www.realdoll.com) le Sidore, ar bhábóg shaincheaptha í, a fháil. Chuir fear darb ainm Matt McMullen an comhlacht ar bun i Meiriceá deich mbliana ó shin. Cruthaíonn sé na mainicíní seo le freastal ar mhargadh a chreideann sé a bheith ag éirí níos mó. Is fir shingile den chuid is mó iad a chuid custaiméirí, atá idir fiche bliain d’aois agus aois an phinsin, agus tá leath acu ag obair mar innealtóirí nó i dtionscal theicneolaíocht na faisnéise.

Is ar chúiseanna éagsúla a thiontaíonn fir ar mhainicíní le comhluadar a bheith acu, ach dar leis an síceolaí cliniciúil, Ron Bracey, níl aon cheann acu sláintiúil.

“Níl siad ag iarraidh go ndiúltódh mná dóibh, agus dá bhrí sin bíonn fonn orthu smacht a bheith acu ar gach rud – ó dhearadh fisiciúil na mbábóg go dtí an ‘saol’ atá i ndán dá ‘bpáirtí’. Is mian leo smacht iomlán a bheith acu, de ghnáth, de bhrí gur tharla drocheispéireas dóibh ina saol roimhe seo a raibh baint aige le cúrsaí gnéis agus fágadh iad náirithe dá bharr.”

Cad é atá i ndán do na fir seo mar sin? An éireoidh leo caidreamh le fíorbhean a bheith acu riamh, nó an fearr leo a bheith le bean a bhfantaisíocht, cosúil lenar tharla do Andrew McCarthy sa scannán sin de chuid na n-ochtóidí Mannequin? Níl an chosúlacht ar an scéal go dteastóidh fíorbhean ó Davecat riamh. Deir sé go dtugann Sidore grá, tacaíocht, agus féinmhuinín dó agus mar chúiteamh, go dtugann seisean grá dise díreach mar atá sí.Má ghlactar leis gurb é an phríomhfheidhm a bhaineann le healaín ná súile daoine a oscailt agus muid a chur ag smaoineamh ar an saol ar bhealach spreagúil nua, b’fhéidir gur chóir go n-áireofaí na saothair aisteacha seo mar shaothair ealaíne chomh maith. Is as Doire ó dhúchas í Ciara Nic Gabhann agus tá sí ag obair mar mhúinteoir ealaíne i meánscoil nua lán-Ghaelach in Inis Eoghain i mbliana.