Is mise Stefan. Tá mé dhá bhliain is fiche d’aois agus tá mé i mo chónaí i Halle ar abhainn an Saale sa Ghearmáin. I láthair na huaire, is mac léinn tríú bliain mé in Ollscoil Martin Luther, áit a bhfuil mé ag déanamh staidéir ar an mBéarla agus ar litríocht na Gearmáinise. Chuir mé suim sa Ghaeilge ar dtús ceithre bliana ó shin. Nuair a léigh mé *Ulysses *le James Joyce thug mé faoi deara go raibh na chéad abairtí i dteanga strainséartha, an Ghaeilge. Shíl mé go raibh cuma an-álainn uirthi mar theanga – neamhchoitianta ach an-spéisiúil. Ina dhiaidh sin, thosaigh mé cur eolais ar an teanga seo. Ar an drochuair, níor éirigh liom ach cúpla leabhar a fháil: *Learning Irish *le Mícheál Ó Siadhail agus aon fhoclóir amháin a d’aistrigh beirt go Gearmáinis. Is mór an trua go bhfuil a laghad sin leabhar ar fáil anseo, go háirithe leabhair d’fhoghlaimeoirí agus samplaí maithe iontu den chaint bheo. Níl an chuid is mó de na leabhair ar fáil ach i mBéarla. Níl sé furasta teanga iasachta a fhoghlaim, ach tá sé níos deacra fós má tá ort í a fhoghlaim trí theanga iasachta eile. Thosaigh mé ag éisteacht le go leor leor ceoil, le Clannad, Aoife Ní Fhearraigh agus Altan mar shampla, agus chuardaigh mé suímh ghréasáin a bhféadfainn ar a laghad rud éigin a fhoghlaim orthu. Bhí an t-idirlíon ina chabhair mhór dom. Ar an drochuair, níl aon ghrúpa foghlaimeoirí i mo bhaile nó sa cheantar máguaird, ach bhí suímh Dhaltaí na Gaeilge (www.daltai.com), *Beo! *agus Blas (www.bbc.co.uk/northernireland/irish/blas) ina gcabhair mhór dom. Tá lucht na Gaeilge go deas agus bíonn áthas orthu i gcónaí cuidiú leis an duine nua.

Trí seachtaine in Éirinn

Ar feadh roinnt blianta, ba mhian liom taisteal go hÉirinn. Bhí a fhios ag mo chomhluadar agus mo chairde faoi mo shuim sa Ghaeilge, cé nár thuig siad cén fáth a raibh spéis agam inti, agus níl oiread suime ag aon duine acu inti go mbeadh siad sásta í a fhoghlaim liom. Ach, tá cara agam a shíleann gur tír álainn shuimiúil í Éirinn. Sa deireadh, i mí Iúil 2004, rinne mé an turas go hÉirinn leis an gcara seo agus thaistil muid thart ar rothair ar feadh trí seachtaine. Chuaigh muid ó Chorcaigh go Cathair na Mart agus ní raibh againn ach taithí mhaith leis na daoine. Bhí siad cairdiúil agus cabhrach. Bhí seans agam freisin beagán Gaeilge a labhairt sa Ghort, Contae na Gaillimhe. Bhí áthas orm, mar a bheadh leanbh ann, ag úsáid abairtí mar “Conas atá tú?”, “Tá mé go maith” agus “Slán leat”. Na ceithre lá dheireanacha, bhí muid i mBaile Átha Cliath, rud a bhí an-suimiúil. Agus mé ansin, cheannaigh mé cúpla leabhar, cúpla páipéar nuachta agus leabhar gramadaí. Seolaim ríomhphost fós ó am go ham chuig fear a casadh dom i nGaillimh. Bainim triail as an nGaeilge a labhairt le daoine áirithe ar mhaithe le cleachtadh. Caithfidh mé a rá go bhfuil míbhuntáistí ag baint le bheith ag foghlaim leat féin. Tá mé ag cuardach deise chun freastal ar ranganna Gaeilge mar tá a fhios agam go bhfuil deacrachtaí móra agam go fóill leis an tuiseal ginideach, le haimsirí na mbriathra agus le haidiachtaí. Tá súil agam go mbeidh na gnéithe sin den Ghaeilge níos fearr agam san am atá le theacht. An deacracht is mó ná nach bhfuil mé in ann abairtí fada – scríofa nó labhartha – a thuiscint. Ach tá mé ag léamh go leor i gcónaí, altanna ón idirlíon, mar shampla, leabhair mar Harry Potter agus an Órchloch, *Fiche Blian ag Fás *agus cinn eile nach iad. Bainim pléisiúr as sin, cé nach dtuigim gach uile rud, ach ní gá gach rud a thuiscint i dtosach. Tá áthas mór orm bheith ag foghlaim na Gaeilge agus ní shílim go stadfaidh na cúpla deacracht atá agam mé. Cuireann an teanga iontas orm gach lá agus tá sí ag saibhriú m’intinne go mór.

Rugadh agus tógadh Stefan Müller i Halle/Saale (Sachsen-Anhalt) sa Ghearmáin. Tar éis na meánscoile, ní dhearna sé seirbhís mhíleata ach rinne sé obair shibhialta (nó Zivildienst) in 2003/04. Tá sé ag déanamh staidéir ar an mBéarla agus ar Litríocht na Gearmáinise san ollscoil ó bhí mí Dheireadh Fómhair 2004 ann.