Agus olltoghchán ar na bacáin is cúrsaí polaitíochta, níos mó ná rud ar bith eile, a bhí ag teacht idir Balor an Tuairisceoir Tuisceanach Tarraingteach agus codladh na hoíche le mí anuas. Amharcann Laoch na Litríochta air féin mar scolardach polaitiúil, agus d’amharc riamh, ach tuigeadh dó go mbeadh air dianstaidéar a dhéanamh ar roinnt de na coincheapa polaitiúla coitianta, agus iad siúd nach bhfuil chomh coitianta, sula dtabharfadh sé faoi thuairisceoireacht thuisceanach tharraingteach ar ghnéithe éagsúla de na feachtais atá le teacht.

Agus é sin ar intinn aige thug sé cuireadh don Aire Talmhaíochta, Máire Ní Chochráin, cuairt a thabhairt air ina phluais chun babhla sú a chaitheamh ina chuideachta cois na tine, le súil is go roinnfeadh sí a gaois pholaitiúil leis i dtéarmaí simplí talmhaíochta – téarmaí a bheadh sothuigthe dó féin agus dá chuid léitheoirí. Sin mar a tharla agus seo mar a mhínigh Máire Ní Chlochráin roinnt coincheap domhain polaitíochta do Bhalor an Bhéil Bhinn:

“A Bhaloir, a chara mhóir mo chroí, tá an sú seo go hálainn. Píosaí mairteola atá ar snámh ann, glacaim leis, nó b’fhéidir gur fearr dom gan an cheist sin a chur. I gcás ar bith, agus ós ag caint dúinn ar chúrsaí mairteola, is minic a chuala tú an dán sin faoi bhean na dtrí mbó:

Go réidh, a bhean na dtrí mbó,

as do bhólacht ná bí teann;

do-chonnairc mise gan gó

bean agus ba dhá mhó a beann.”

“Cé a scríobh an dán sin, a Mháire a thaisce?” a d’fhiafraigh Balor. “Is minic é cluinte agam ach níor chuala mé riamh cé a scríobh é.”

“Ní fios cé a chum,” a d’fhreagair an t-aire, agus í ag cuimilt sú dá smiog le cúl a doirn, “ach ar nós go leor eile de na dánta atá curtha síos do ní fios cé a chum, is Brit inteacht a scríobh – mac mioscaise inteacht a bhí ag iarraidh mailís a chothú i measc fheirmeoirí na hÉireann. Nach maith atá a fhios ag an saol mór nach raibh níos mó ná dhá bhó ag aon Éireannach riamh. Trí bhó? Trí bhó? Trí bhó mo thóin! Ó maith dom an racht beag sin, a Bhaloir, ach bean dhá bhó a bhí ionam féin riamh anall. Tá siméadracht dheas ag baint le bean agus dhá bhó, nó fiú le fear agus dhá bhó.

“Bíodh a fhios agat go bhfuil an dá bhó mar dhlúthchuid de dhúchas agus de bhéaloideas agus de pholaitíocht na hÉireann, a Bhaloir. Éist liom go cúramach anois agus míneoidh mé duit polaitíocht na hÉireann i dtaca leis an dá bhó sin. Éist liom anois agus coinnigh do dhá lámh in áit inteacht a bhfeicfidh mé iad.

Íosa Mhic Ghiolla Mháire: Tá dhá bhó agat.Coinníonn tú ceann amháin agus bronnann tú an ceann eile ar do chomharsa. Sin an rud Críostúil le déanamh, agus is cóir dúinn ar fad an rud Críostúil a dhéanamh i gcónaí, mar a dhéanaim féin, dar ndóiche.

An tAthair Peter Mac Very Very Good: Níl an méid sin sách Críostúil domsa. Tá dhá bhó agat. Tá cead acu siúd nach bhfuil bó ar bith acu teacht agus do dhá bhó a ghoid uait. Níl mé sásta iad a dhamnú...Tá mé sásta... Níl mé... Tá mé sásta locht a fháil ar na gadaithe ar an choinníoll go bhfuil cead agam locht a fháil ortsa chomh maith, cionn is go raibh tusa ag pramsáil thart le dhá bhó ar téad agat. Is leor bó amháin do dhuine ar bith. Damnú ort, ní haon ghnó duitse é má bhí na céadta bó againne sa bhaile. Níl bó ar bith agam anois, agus ní cóir go mbeadh ceann ar bith agatsa ach oiread, nó ceann amháin ar a mhéid.

Naomh Iosaf Ó hUiginn: Tá dhá bhó agat. Tógann an rialtas ceann amháin uait agus bronnann sé í ar do chomharsa.

Pat Ó Coinín: Tá dhá bhó agat. Téann tú ar stailc cionn is go bhfuil tú ag iarraidh trí bhó a bheith agat.

An Seanadóir Mary OR: Tá dhá bhó agat. Níl ceann ar bith ag do chomharsa. Nach cuma sa tsioc!

Enda: Tá dhá bhó agat. Cuntasann tú iad agus faigheann tú amach go bhfuil cúig bhó agat. Cuntasann tú arís iad agus faigheann tú amach go bhfuil dhá cheann is tríocha agat. Cuntasann tú arís eile iad agus faigheann tú amach nach bhfuil bó ar bith ann. Uair amháin eile cuntasann tú iad agus faigheann tú amach go bhfuil dhá cheann déag agat. Stopann tú ag cuntas sula ndéanann tú meancóg.

Bertie: Tá dhá bhó agat, ach cheannaigh tú iad as do chuid airgid féin. Níor thug aon duine duit iad. Níor bhronn aon duine ort iad. Ar scor ar bith ní féidir ba a thabhairt ar bord eitleáin ó Manchester. No, níl teacht ar admháil. Feck off!

Éamonn Ó Caoimhnis: Tá dhá bhó agat. Nach breá duit. Is iomaí duine sa tír seo nach bhfuil bó ar bith aige. An síleann tusa go bhfuil sé de cheart agat ba a bheith agat? Cuimhnigh ar na mílte a fuair bás i rith an Ghorta Mhóir. Cuimhnigh ar na mílte a thug a n-anam ar son na hÉireann. Ba chóir duit náire a bheith ort. Ba chóir duit a bheith sásta an dá bhó sin a thabhairt ar son na hÉireann. Beidh leoraí i gclós d’fheirme maidin amárach. Thig leat brath air sin.

Our Gerry: Tá dhá bhó agat. Tógann an rialtas an dá cheann uait agus tugann siad an bainne ar ais duit.

Our Wee Ian: Tá dhá bhó agat. Más Fenian tú, tógann an rialtas an dá cheann uait agus díolann siad an bainne ar ais leat.

Micí an Tánaiste: Tá dhá bhó ag gach duine. Díolann gach duine ceann amháin agus ceannaíonn siad tarbh. Bíonn tréad ag gach duine gan mhoill. Cuirtear smachtbhannaí i bhfeidhm ionas go gcaithfidh gach duine a dtréada a dhíol le feirmeoirí a bhfuil tréada níos mó acu. Éiríonn na feirmeoirí móra saibhir agus téann gach duine eile ag cuartú áite ar chúrsa athscileála.

An Banphrionsa Shilpa ó Bollywood: Tá dhá bhó agat. Adhrann tú an bheirt acu.

An t-iarBhanphrionsa Jade: Tá dhá bhó agat, ach ní cóir duit ‘ba’ a thabhairt orthu go poiblí, os comhair ceamaraí.

“Beidh ceacht eile agat an mhí seo chugainn, a Bhaloir. Bí cinnte go gcuireann tú babhla eile den sú sin síos fá mo choinne. Slán anois.”