@An fhadhb le Airteagal 40.3.3 ná go dtugann sé comhcheart don mháthair agus don ghin sa bhroinn.

"An fhadhb", muis!! Ní hé, ach is comhchearta bun ár ndaonlathas

@ Téann sé in aghaidh gach réasúnaíocht daonna, go mbeadh comhcheart ag an ubh, nó an ghin, atá i dtús a fáis sa bhroinn le máthair na broinne sin ar a bhfuil an ghin ag brath le bheith beo.

Is de substaint a chomhábhair

@Níl aon amhras faoi ach gur deineadh éagoir uafásach ar an gcailín óg sin, a bhí ag iompar linbh tar éis a bheith éignithe, nuair a diúltaíodh cead di an tír a fhágáil leis an ngin ina broinn a mhilleadh

Sílim, slán an tsamhail, gur de dheasca an éignithe a rinneadh an "éagóir uafásach". Tá cailín i Sile a bhí 13 nuair a rinneadh éigniú uirthi, Dia idir sin is an anachain, agus a shocraigh ina hintinn breith a thabhairt don ghin. Ní léir di go bhfuil an darna "éagóir uafásach" uirthi.
Aon seans go bhfuil clár oibre eile ag Donncha seachas éagóracha a chuir ar cheal?

Táid ann a mhaíonn go bhfuil cásanna áirithe ann atá inghlactha le haghaidh ginmhillte agus nach bhfuil ann ach réasúnachas agus san am céanna ag maíomh gur ar son na beatha iad. Leisciúlacht intleachta, cladhaireachta in aghaidh réadúlachta, agus éalú freagrachta a bhíonn ar siúl acu. Cad chuige go mbeadh ceart gine chun fanacht beo ag brath ar aois na máithreach? Níl aon substaint leis an argóint go mbíonn gin ag brath ar chorp na máithreach chun fanacht beo mar leithscéal 'rogha' a thabhairt don bhean a bhroinn a iompú ina láthair éaga seachas beatha. Is beag iad líon na bpáistí nach mbraitheann ar thuismitheoirí nó duine fásta éigin le go dtiocfaidís slán ó chontúirtí agus dúshláin an tsaoil. Dar ndóigh is beag duine fásta sa ghlúin seo a n-éireodh leo a mbeatha a thabhairt slán ó lá go lá ach sochaí a bheith ann agus comhar ar fáil le haghaidh gach ruda, teas, bia, uisce, dídeán, slándáil srl srl srl. Ní leithscéal é éigniú duine tríú páirtí a chur chun báis d'aineoinn an cruachás a cheanglaítear ar an mbean sin ina aghaidh a tola anuas ar an gcéad ionsaí. Gabh siar fada go leor blianta i stair do mhuintir féin agus dá bhféadfaí teacht ar an eolas bí cinnte go raibh bean bhocht i stair gach aon duine againn, neart acu ar feadh na gcéadta bliana, cé muidne íospartaigh chruthaitheacht na beatha a dhaoradh chun báis. Ní leithscéal é le haghaidh ginmhillte tráth nach féidir le gin maireachtáil i bhfad a chur chun báis go luath, cad chuige a dhéanfaí sin, an ea nach bhfaighfidh an mháthair luach a saothair? páiste breá folláin i gcomaoin naoi mí, táirge breá luachmhar, bábóg/​bréagán nua an ea? cén saghas magaidh a dhéantar de choincheap na tuismitheoireachta, grá gan chúiteamh, má cheanglaímid fad beatha le ceart chun fanacht i do bheatha go dtí bun an angair. Gach aon tuismitheoir amuigh ansin a chasann Mozart agus eile dá leanbh sa bhroinn, an grá a léirítear, na rudaí a deirtear, na hamhráin a chantar.....cuir i ngéill an ea?, níl ann ach infheistíocht sa todhchaí agus faic eile. Dar liom más ann neach a mbeidh a s(h)eal ar an saol seo le bheith gearr, is mó a dteidlíocht don ghrá, ní scian sa mhuinéal nó deireadh níos fuilltí.....nó an barbarthaigh amach is amach sinn? Dualgas atá sa tuismitheoireacht, is cuma an t-ualach, is cuma pé cúis a thionscain an dualgas sin, dualgas nach mbíonn faoi réir ag 'rogha' atá i dtuismitheoireacht. Bí cinnte de, is mó an t-éagóir na mílte cailíní a gcuirfear brú orthu a bheith éignithe don dara uair ag scian nó folúsghlantóir ná an mionlach a mbíonn dualgas na maighdine muire féin gearrtha orthu (is cuma scéalta creidimh a bheith fíor nó a mhalairt). Is measa toradh ginmhillte ná toradh éignithe, toradh de thoircheas neamhbheartaithe, ná toradh tragóide a tharlaíonn d'aineoinn grá, comhair agus dínite. Agus na mílte gamail amuigh ansin a cheiliúrann an deis bunphrionsabal na heaglasta náirithe a bhí ag cuid mhaith againn a iompú bun ós cionn gan smaoineamh go domhain ar na himpleachtaí fágfaidh mé le focail (más buan mo chuimhne) ón bhFear Síoraí sin sa Spéir a shiúil inar measc tráth dar le 'daoine le Dia' agus gealt eile, "Ní leor a bheith deas dóibh siúd a bhfuil cion agat orthu, nó nach dtugann fiú nathair gach rud maith dá shliocht, deirim leat bí deas dóibh nach dteatnaíonn leat, iompaigh do chros agus lean orm" nó focail éigin chun na héifeachta sin....ach má thugann nathair fiú gach rud maith dá shliocht cad sa deabhal atá i sibhialtacht an lae inniu más é an ginmhilleadh a dtabharfaimis féin, beag beann ar fhírinneacht an chreidimh sin?

"Is measa toradh ginmhillte ná toradh éignithe --" atá ráite ag 'Mar Dhea :)' go húdarásach! Mas don bhean atá i gceist agat cé caoi a wil a fhios san agat?

> an mionlach a mbíonn dualgas na maighdine muire féin
> gearrtha orthu

Cad é sin?

Bheul gan fonn orm a bheith i mo 'troll' le freagraí síoraí, soiléireoidh mé an méid a scríobh mé....maith dom m'údarásachas ach ní ag tagairt do cheachtar den éigniú ná den ghinmhilleadh féin, i. aon ainghníomh áirithe amháin, ná don dochar millteanach a dhéantar do aon duine amháin ach do thorthaí na coincheapa féin....ábhairín teibí agus fuarchúiseach, neamhdhaonnúil b'fhéidir ach i gcead dom, ní leath chomh údarásach agus aon duine a cheapfadh cathain ar cheart do leanbh a bheith maraithe....údarás scanrúil é sin nach gceanglóinn ar éinne.

Go teoiriciúil, seans go bhfuil gach duine againn idir an leanbh is óige agus an duine is sine ina thoradh d'éigniú fiú más gá duit amharc siar 100,000 míle bliain, dar ndóigh deirtear go raibh gach éinne ag ite a chéile fadó, agus muid go léir síolraithe uathu.....bí ag caint ar pheacaí an tsinsir, is fearr sean-scéal an úill sin sa ghairdín. Ach ar an scála sin a bhí mo thráchtaisín. Is ionann bás amháin agus deireadh leis an iliomad féidearthachtaí agus is dócha go spreagann gach bás féidearthachtaí eile mar gheall ar an méid a thitfí amach in éagmais na beatha sin. Is deireadh é an bás nach bhfuil aon teacht aniar as. Sa chiall sin bheadh leisce ormsa a bheith ag athrú cúrsaí an tsaoil chomh mór sin ná ag moladh do dhaoine óga go bhfuil sé de cheart acu cinntí dá leithéid a dhéanamh.

Níl i saor-thoil ach an tsaoirse botúin a dhéanamh agus gach éinne againn ar an saol, de bhun na mbotún a rinne na daoine a chuaigh romhainn...agus a bhuí le gach rud maith a rinneadh freisin dar ndóigh. Ní dóigh liom go bhfuil aon réiteach maith ar na crua-chásanna, agus ceachtar d'fhonn ná de cheart ar bith orm breithiúnas a chaitheamh ar éinne a raibh crua-chás brúite orthu.

Níl ann ach tuairim phearsanta ach feictear dom gur ionann an réiteach is lú dochair agus is mó dínite sna crua-chásanna agus an réiteach (nó géilleadh) atá múinte ag an lucht a mhol dúinn cách 'an cros a iompar' (gan trácht ar an nós a bhí ag cuid acu crosanna dá gcuid féin a chaitheamh ar dhroim daoine freisin ná an easpa cirte ag aon duine éileamh ar éinne 'cros a iompar')

Maidir leis an dara thrácht ó Fhearn, agus an smaoineamh sin thuas i mo cheann spreagadh dom sa chéad phíosa roinnt tagairtí amascaí a dhéanamh don chreideamh Críostaí. Géillim nach raibh aon chúis mhaith agam a leithéid a dhéanamh, ní léir dom gur Críostaí mise fiú d'aineoinn mo bhaiste, ach cuireann sé isteach orm chomh follasach agus a bhí sé le déanaí go raibh daoine ag taobhú le taobh amháin nó taobh eile mar gheall ar an gcion nó a mhalairt atá acu don eaglais chaitliceach (ní raibh sin le sonrú in aon chor i dtuairimí Dhonnacha dar ndóigh ach níor thagair mé dá phointí ach an oiread seachas coincheap na gcásanna ginmhillte 'inghlactha', rant a bhí ar siúl agam, nuair a thosaím bíonn fanacht ar thost). Leath idir mhagadh agus dáiríre a bhímse le tagairtí mar sin, toircheas gan coinne a bhí i mbreith Críost féin, dar ndóigh. Nach difriúil an saol a bheadh againn (bheul ag na daoine a bheadh anseo seachas muidne atá gafa san fhéidearthacht seo den réaltacht) dá mba rud é go ndearna an mhaighdean Muire an 'rogha'. Pé scéal é ní le nimh ná uaibhreachas a scríobh mé ar an gcéad dul síos ach de thairbhe na coincheapa sin atá ag teacht i réim go bhfuil cásanna áirithe ann ina mbeadh ginmhilleadh inghlactha. Chun deireadh a chur le mo ráiméis, agus ráiméis a bhí ann ar an ábhar nár dhírigh mé go díreach ar an alt a scríobhadh os a cionn, ach ní gá gur ionann beatha mná a shábháil agus gin a mhilleadh mura bhfuil i gceist ach é/​í thabhairt ar an saol go luath. Bhí cartún i nuachtán éigin, roinnt dreapadóirí tite d'aill, iad go léir á chrochadh ar théad amháin agus an gin bocht ar an té ag an mbun...ní chuimhin liom pointe an chartúin sin ach d'fhan an íomhá liom. Dar ndóigh is gá do dhaoine cinntí a dhéanamh ar son iadsan nach féidir cinntí a dhéanamh nó a léiriú dóibh féin ach bheinn cinnte go leor gur beag iad líon na ndaoine nach sábhálfaí beatha a m(h)áithreach más amhlaidh aon rogha eile agus bás don bheirt.....ní bhíonn gá le ginmhilleadh chun gin a thabhairt ar an saol, is mór an difear é sin ó thaobh eitice de d'aineoinn nach mbeadh toradh aon phioc níos sásúla i dtromlach na gcásanna ach is tragóid é dar liom daoine a chur faoi choimirce thionscal an ghinmhillte agus an cineál daoine a roghnódh an earnáil sin mar shlí bheatha chun 'cóir leighis' a thabhairt do dhaoine atá ar na daoine is leochailí dá bhfuil ann, bean ag iompar clainne agus sláinte i mbaol, agus ní dhealraítear dom gur féidir dochtúirí a bhrú an saghas 'oibre' sin a dhéanamh ach an oiread....má léigh tú an méid sin gabhaim leithscéal as fad mo spiel, slán!

"Go teoiriciúil, seans go bhfuil gach duine againn idir an leanbh is óige agus an duine is sine ina thoradh d'éigniú fiú más gá duit amharc siar 100,000 míle bliain..." Is ar an mbonn sin a chuirfeá cosc ar bhean an ghin atá á iompar aici in aghaidh a tola de bharr a éignithe a chur ó mhaith!