Nil Roddy Doyle ach caint faoi na náisiúnaithe sin, go bhfuath leo Breatain, is dócha toisc go bhfuil a gcultúr atá craptha chomh mór agus ‘de-gaelicised’ acu, go bhfuil an caoi amháin ar fáil dóibh a bheith a chur stop leis á dtrína chéile mar Sasanaigh le eachtrainnaigh atá ag fuath na Sasanaigh go fanaiceach.

Ceapaim go ndéanann an alt seo neamhaird de cuid mór na buncheisteanna féiniúlacht eitneach agus náisiúnachas na nGael. Is féiniúlacht Gaelach níos mó ná ag ól Guinness nó is maith le chluichí Gaelacha. Cad faoi na daoine sin a ni maith leo ceachtar?

Leoga, is fearr leis an pobal na nGaeil i dTuaisceart Éireann iad fhéin a fheiceáil mar Éireannaigh ná Briotanaigh, ach ní phléann an scríobhneoir den alt na Gaeil sin atá ina gónaí sa pháirt eile an Ríocht Aontaithe – an pobal mór na Éireannaigh atá ar an oileán na Breataine. Tá níos mó ná dhá mhilliún saoránaigh Éireannach (na daoine sin atá rugadh ar Bhreatain agus na daoine sin atá rugadh ar Éire san áireamh) – ceithre oiread an méid na Éireannaigh atá san Tuaisceart Éireann.

Labhair ár sinsearaigh an ghaeilge, go díreach mar na sinsearaigh na daoine sin de phór Gaelach atá ina gcónaí in Uladh. Fós, in ainneoin á saoránaigh Éireannach, ní spreagaigh eagraíocht na gaeilge ar bith ariamh an ghaeilge den i measc ár phobail anseo i mBreatain agus rinne neamhaird de muid san ‘allagar náisiúnta’, in ainneoin sinn Éire a thabhairt ceannairí mar James Connolly agus Jim Larkin. Cén fáth?

Please exuse my pidgin gaeilge but the Irish Diaspora in Britain don’t receive any educational support for gaeilge, despite being Irish citizens.